ActaFabula
  • Anasayfa
  • Bülten
  • Haber
  • İletişim
ActaFabula
  • Anasayfa
  • Bülten
  • Haber
  • İletişim
Author

Levent Kemal

Levent Kemal

Genel

Great power competition, the Arab League, Syria, and Turkey

by Levent Kemal 23 Mayıs 2023
written by Levent Kemal
Büyük güçler mücadelesi, Arap Birliği, Suriye ve Türkiye
Levent Kemal

Syria’s return to the Arab League is considered by many to be a positive development for Damascus. Indeed, the conditional return of the Assad-led regime to the Arab League is promising for Damascus. However, it does not face a completely positive picture with the regime. However, there is not a completely favorable picture for the Assad regime.

 

The clearest statement on Damascus’ return to the Arab League came from the Secretary General of the Arab League, Ahmed Abu Gheit. This statement painted a clear picture of the Arab League’s position.

 

In his statement, Gheit said that Syria’s return to the Arab League does not mean that all members will re-establish full relations with Assad’s Syria and described Damascus’ admission to the Union as an Arab effort to facilitate a political solution to the crisis in Syria. From this viewpoint, Syria’s return to the Arab League corresponds to an invitation for a political solution, which Assad and the Ba’ath did not favour.

 

At the same time, there is a parallel between the meetings Turkey has been holding for some time, first at the level of the intelligence agencies, then the defence ministers, and finally the foreign ministry, and Syria’s conditional return to the Arab League.

One of the consequences of the Great power competition

However, even if it is possible to define the architect of this harmony as both Turkey’s changing security concept and the flexible policy steps of the Arab states in the last few years, it should not be overlooked that the main ground for this harmony is the rising Chinese influence in the face of the decline of the US power in the Middle East in the regional sense.

 

It is no coincidence that immediately after China’s successful mediation between Iran and Saudi Arabia, Arab countries took successive steps in their relations with Assad, moving from intentions to practice. A few days after the deal with Iran, the Saudis announced the restoration of diplomatic relations with the Syrian government, and Assad traveled successively to Oman and the UAE. Indeed, despite the US pressure on the region to isolate Damascus, Assad has slowly but surely re-emerged on the diplomatic scene.

 

Despite the major defeat in its attempt to invade Ukraine, Russia has managed to maintain the diplomatic framework in Syria, which is dependent on military power, with the help of Turkey’s changing Syria concept in the summer of 2016. Simultaneously, China’s political influence on a regional basis through its growing capital power has been the main architect of the change in the approach to Syria.

 

The policy of avoiding direct military confrontation between China and the US has led Beijing to act in the Middle East not as a security actor but as a soft power actor seeking to protect its investments. This strategy has been quite successful so far and has been useful for Beijing to consolidate its power in the region.

 

Recently leaked US intelligence documents underlined this situation: Egypt was trying to supply Russia with munitions, the UAE was sharing intelligence with Russia, and the Saudis were beginning to favour Chinese companies for contracts in their battle with the UAE for Arab leadership. China’s growing economic influence in the region is not surprisingly a lever with political consequences, and regional stabilization for Beijing’s Belt and Road dominance means more Chinese investment in the Gulf states.

During this whole process, Arab states were signaling their relations with the Damascus regime. The US, on the other hand, has been trying to intervene in this situation from time to time with statements against normalization with the Assad regime. However, these warnings do not seem to have worked.

 

Or at least the Arab states, in spite of the US, were able to decide to use the Arab League as a platform, even if only to mitigate the problems arising from the Syrian regime, which has become a narco-state, a regional centre of drug trafficking. Statements by Arab League Secretary-General Gheit and his deputy Husam Zaki emphasised these issues, while Jordan’s secret document, which was leaked to the media and presented separately to Joe Biden and Putin, called for a step-by-step strategy to stop the drug trade spread to region from Damascus.

 

At the end of the day, for all the above reasons, declarations of political victory over the Arab League’s invitation to Assad seem rather premature.

 

The US is aware that its influence over the Arab states in the balance of power in the Middle East is diminishing. Joe Biden’s words – The US is not going anywhere – were like a confession of this situation. However, the US still has the apparatus to block the Arab states in Syria. Husam Zaki, the deputy secretary general of the Arab League, said that Arab states would not challenge the US on the reconstruction of Syria. In short, although the Arab League has partially resumed relations with the Assad-led Damascus regime under various conditions and with the theme of a political solution, they are trying to maintain a delicate balance with regard to US sanctions.

 

Considering the objections of some members of the Arab League and the US attitude, it seems unlikely that the Damascus administration will receive financial support under the name of reconstruction, especially from the Gulf countries in the short term. A bill is being prepared in the US against the normalization of the Assad regime, even though the Arab states and partly Turkey have different motives and background dynamics. This bill, which envisages extending the sanctions imposed by the US against the Assad regime in the field of normalization, seems to have already pushed the regional Arab allies of the US to a position of hesitation.

 

However, even if the United States extends sanctions to the area of normalization, Arab states will not care about sanctions once the Iranian-Saudi deal begins to bear fruit through China’s expanding investment, i.e. as China’s regional economic network becomes entrenched and flourishes. When the gap between the decline in US trade with the Middle East and the proportionally rising China widens for Washington, sanctions will no longer be relevant for the Arab states.

 

At the very least, the Arab League’s action on Syria is not an action taken by the Arab states in a timely manner through consultations among themselves on a firm basis. It is one of the early results of a round of the great power competition.

Arab activism: Turkey could be the target

It is highly likely that there will be minor Syria-centred crises within the Arab League or between individual Arab countries and Turkey. This is because all the statements made before the Arab League meeting referred to the Arab ‘return’ to Syria, while Iran’s presence in Syria was ignored.

 

However, the statements that Arabs have left behind the period when the Arab role in Syria was marginalized and weakened and that opened a new chapter in which the Arab role is more active, point to the risk of Turkey facing a bloc.

 

It will not be long before the Arab states, following China’s advice to the Saudis and ignoring Iran’s presence in Syria, equate Turkey with the definition of a foreign power in Syria. As Arab League spokespersons have stated, the Arabs are not yet ready to confront the United States. The Arab League, which has frequently targeted Turkey in the past, is likely to make more frequent and harsh statements against the Turkish presence in Syria in order to maintain a balance with the US.

 

It is quite possible that this situation will create a useful bloc for Russia and the US against Turkey’s operations in Syria under the concept of counterterrorism.  However, Turkey’s rapid withdrawal from Syria does not seem to be a situation that Damascus would prefer.

 

The Assad regime, which has re-established a dialogue with Turkey through the Astana and Moscow processes, does not have the power to take back the regions held by the terrorist organization YPG. Likewise, it does not have the capacity to use military force against the US presence in Syria. A similar situation is also valid for Moscow. Moscow would prefer to turn a blind eye to Ankara’s coercive operations against the US rather than directly confronting the US in Syria. This is partly what has happened so far.

 

Apart from these issues, a rapid withdrawal from Syria would also have severe and protracted consequences for Turkey, which would lose one of its most important cards in the fight against terrorism, namely the ability to conduct operations against YPG areas in order to build safe zones for the return of refugees. This would mean that both the issue of refugee return and the YPG issue would remain unresolved for Turkey, and Ankara would have to deal with two fundamental problems domestically along its southern border.

 

Turkey may have to intensify its diplomatic and military steps to achieve quick results in Syria, while somehow aligning the Arab states on Iran and Syria in order to organise the lower layers of China’s Belt and Road project.

 

 

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
23 Mayıs 2023 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

Büyük güçler mücadelesi, Arap Birliği, Suriye ve Türkiye

by Levent Kemal 21 Mayıs 2023
written by Levent Kemal
Büyük güçler mücadelesi, Arap Birliği, Suriye ve Türkiye
Levent Kemal

Suriye’nin Arap Birliğine dönüşü Şam yönetimi adına pek çok kişi tarafından olumlu bir gelişme olarak ele alınıyor. Gerçekten de Esed liderliğindeki rejimin Arap Birliği’ne koşullu dönüşü Şam adına umut verici. Ancak rejimin karşısında tam olarak pembe bir tablo yok.

 

Şam yönetiminin Arap Birliği’ne dönüşüne dair en net açıklama Arap Birliği Genel Sekreteri Ahmed Ebu Gayt’tan geldi. Bu açıklama bir şekilde mülteci karşıtı tavrı güçlendirmek için sürekli haberleri istediği açıdan veren Türk medyasının kahir ekseriyeti tarafından yok sayılsa da Arap Birliği’nin tavrı konusunda net bir tablo çiziyordu.

 

Gayt açıklamasında Suriye’nin Birliğe dönüşünün Suriye ile tüm üyelerin yeniden tam bir ilişki kuracakları anlamına gelmediğini söyledi ve Suriye’nin Birliğe kabulünü, Arapların Suriye’deki krize siyasi çözüm sürecini kolaylaştırma çabası olarak betimledi. Bu açıdan Suriye’nin Arap Birliğine dönüşü aslında Esed ve Baas’ın pek yanaşmadığı siyasi çözüm odaklı bir davete isabet ediyor.

 

Bu açıdan Türkiye’nin bir süredir önce istihbarat kurumları ardından savunma bakanları ve nihayet dışişleri bakanlığı seviyesinde gerçekleştirdiği toplantılar ile Suriye’nin Arap Birliğine şartlı kabulü arasında paralellik var.

Büyük Güçler mücadelesinin sonuçlarından biri

Mamafih bu uyumun mimarı gerek Türkiye’nin değişen güvenlik konsepti gerekse Arap devletlerinin son birkaç yıllık esnek politika adımları olarak tanımlamak mümkünse bile asıl zemini bölgesel manada ABD’nin Orta Doğu’daki gücünün minimize edilmesi karşısında yükselen Çin etkisi ve Rus askeri gücü olduğu gözden kaçmamalı.

 

Çin’in İran ile Suudi Arabistan arasındaki başarılı arabuluculuğun hemen ardından Arap ülkelerinin Esed ile ilişkilerde, niyetten pratiğe geçen şekilde, art arda adımlar atması tesadüf ile açıklanabilir değil. İran’la yapılan anlaşmadan birkaç gün sonra Suudiler, Suriye hükümetiyle diplomatik ilişkilerin yeniden kurulduğunu duyurdu ve Esed bu sırada art arda Umman’a ve BAE’ye gitti. Gerçekten de ABD’nin Şam’ı tecrit etmek için bölgeye yaptığı baskıya rağmen, Esed diplomatik sahnede yavaş ama emin adımlarla yeniden ortaya çıktı.

 

Ukrayna’yı işgal girişimindeki büyük hezimete rağmen Rusya Suriye’de askeri güce bağlı diplomatik çerçeveyi Türkiye’nin 2016 yazında değişen Suriye konseptinin de yardımı ile korumayı başardı. Tüm bu süreç içinde bölgesel bazda Çin’in artan sermaye gücü üzerinden kurduğu politik etki bu değişimin ana mimarı oldu. Çin’in ABD ile doğrudan karşı karşıya gelmeme konsepti Orta Doğu’da Pekin’in bir güvenlik aktörü olarak değil, yatırımlarını korumak isteyen bir soft-power aktörü olarak hareket etmesine neden oldu. Bu strateji şu ana kadar oldukça başarılı ve Pekin’in bölgede gücünü pekiştirmesi adına kullanışlı şekilde ilerliyor.

 

Yakın zamanda sızan ABD istihbarat belgeleri de bu durumun altını çizen vakaları anlatıyordu: Mısır Rusya’ya mühimmat sağlamaya çalışırken atarken BAE Rusya ile istihbarat paylaşıyor, Suudiler ise BAE ile giriştikleri Arapların liderliği savaşında büyük ihalelerde Çinli şirketlere göz kırpmaya başlıyordu. Çin’in bölgede büyüyen ekonomik etkisi yadırganmayacak biçimde siyasi sonuçlara gebe bir kaldıraçtı ve Pekin’in Kuşak-Yol egemenliği için bölgesel stabilizasyon Körfez ülkelerine gelecek daha çok Çin yatırım anlamına geliyor.

Tüm bu süreç içinde Arap devletleri Şam yönetimi ile ilişkiler konusunda sinyaller veriyordu. ABD ise bu olan bitene karşı zaman zaman Esed rejimi ile normalleşme karşıtı açıklamalar ile müdahale etmeye çalışıyordu. Ancak bu uyarılar işe yaramış gibi görünmüyor. Ya da en azından Arap devletleri, ABD’ye rağmen, bölgesel olarak uyuşturucu ticaretinin merkezi bir narko-devlet haline gelen Suriye rejiminden kaynaklı sorunları azaltmak için bile olsa Arap Birliği’ni bir platform olarak kullanma kararı alabildi. Arap Birliği genel sekreteri Gayt ve yardımcısı Husam Zeki’nin açıklamaları bu konulara vurgu yaparken Ürdün’ün medyaya sızan Joe Biden ve Putin’e ayrı ayrı sunduğu gizli belgesi de Şam kaynaklı uyuşturucu ticaretini durdurmak için adım-adım bir strateji kurulmasını istiyordu.

 

Günün sonunda tüm yukarıdaki nedenlerle Arap Birliği Esed’i koşullu olsa da davet ettiğinde politik zafer ilanları oldukça erkenci duruyor.

 

ABD, Orta Doğu’daki güç terazisinde Arap devletleri üzerindeki etkisinin azaldığının farkında. Joe Biden’ın “ABD hiçbir yere gitmiyor,” çıkışı da bu durumun itirafı. Ancak ABD’nin elinde hala Arap devletlerini Suriye konusunda frenleyecek aparatlar bulunuyor. Arap Birliği genel sekreter yardımcısı Husam Zeki de bu konuda bir açıklama yaparak Arap devletlerinin Suriye’nin yeniden yapılanması konusunda ABD’ye meydan okumayacağını söyledi. Özcesi, Arap Birliği Esed liderliğindeki Şam yönetimi ile ilişkileri çeşitli koşullar altında ve siyasi çözüm teması ile yeniden ve kısmen başlatsa da ABD’nin yaptırımları konusunda hassas dengeyi korumaya çalışıyorlar.

 

Bu açıdan bakıldığında Arap Birliği içindeki bazı üyelerin itirazları ve ABD’nin tavrı göz önüne alındığında Şam yönetiminin kısa vadede özellikle Körfez ülkelerinden mali destek alması mümkün görünmüyor. Zira Arap devletlerinin ve kısmen Türkiye’nin, farklı saik ve arka plan dinamikleri ile olsa da normalleşmesine karşı ABD’de bir yasa tasarısı hazırlanıyor. ABD’nin Esed rejimine karşı uyguladığı Sezar yaptırımlarını normalleşme alanında da genişletmeyi ön gören bu tasarı ABD’nin bölgesel Arap müttefiklerini şimdiden çekinceli bir konuma itmiş gibi.

 

Ancak ABD tasarısı Sezar yaptırımlarını genişletse bile Arap devletleri İran-Suudi anlaşmasının Çin’in genişleyen yatırımları ile meyvelerini toplamaya başladığında, yani Çin’in bölgesel ekonomik ağı yerleşip serpildikçe yaptırımları umursamayacaklardır. ABD’nin Orta Doğu ile olan ticaretindeki düşüş ile orantılı şekilde yükselen Çin arasındaki makas Washington adına iyice açıldığında Arap devletler için Sezar yaptırımlarının bugünkü önemi kalmayacaktır.

 

Enikonu Arap Birliği’nin Suriye ile ilgili hareketi tek başına Arap devletlerinin sıkı bir zeminde kendi aralarındaki istişareler ile zamana yaydığı bir eylem değil. Büyük güçler mücadelesinin bir raundunun erken sonuçlarından biri.

Arap aktivizmine kısmi dönüş: Hedef Türkiye olabilir

Tüm bu düşük gerilimli rekabet ortamında Arap Birliği’nin Şam yönetimi konusunda aldığı çekinceli ve koşullu karar yükselen mülteci karşıtı milliyetçilerinin ve Esed yanlılarının beklediği gibi Türkiye açısından olumlu sonuçlar doğurması pek mümkün görünmüyor.

 

Muhtemelen orta vadede Arap Birliği zemininde ve-veya tek tek Arap ülkeleri ile Türkiye arasında Suriye merkezli küçük krizler yaşanacak. Çünkü Arap Birliği toplantısı öncesindeki tüm açıklamalar Arapların Suriye konusunda ‘geri dönüşü’ne atıf yaparken İran’ın Suriye’den çıkışı konusunu gündeme almayı erteledi.

 

Ancak açıklamalardaki Suriye’de Arap rolünün marjinalleştiği ve zayıfladığı sayfayı çeviriyoruz ve Arap rolünün daha etkili olduğu yeni bir sayfa açıyoruz, ifadeleri Türkiye açısından bir blok ile karşı karşıya olma riskinin ipuçlarını veriyor.

 

İran’ın Suriye’den çekilmesi konusunun Çin’in Suudilere verdiği salıkla askıya alan Arap devletlerinin yabancı güçlerden kastının Türkiye olarak karşımıza çıkması uzun sürmez. Zira Arap Birliği sözcülerinin ifade ettiği gibi Araplar henüz ABD ile yüzleşmeye hazır değil. Geçmişte de sık sık Türkiye’yi hedef alan Arap Birliği’nin ABD ile dengeyi korumak adına Suriye’deki Türkiye varlığına karşı daha sık ve sert açıklamalar yapması oldukça muhtemel.

 

Bu durumun Türkiye’nin terörle mücadele konseptiyle sürdürdüğü güvenlik operasyonlarına karşı bir blok oluşturması oldukça olası.  Ne var ki Türkiye’nin Suriye’den hızla çekilmesi Şam yönetiminin de tercih edeceği bir durum gibi görünmüyor.

 

Astana ve Moskova süreçleri üzerinden Türkiye ile yeniden bir diyalog zemini yakalayan Esed rejiminin terör örgütü YPG’nin elinde tuttuğu bölgeleri geri alacak gücü yok. Keza Suriye’deki ABD varlığına karşı da askeri bir tavır geliştirebilecek durumda değil. Benzeri bir durum Moskova için de geçerli. Moskova Suriye’de ABD ile direkt olarak karşı karşıya gelmektense Ankara’nın ABD’yi zorlayıcı operasyonlarına göz yummayı tercih edecektir. Bugüne kadar olan da kısmen buydu.

 

Bu konular dışında Türkiye için de Suriye’den hızla çekilmenin ağır ve uzun süren sonuçları olacaktır ve Türkiye terörizme karşı mücadele konusunda elindeki en önemli kartlardan biri olan “mültecilerin geri dönüşünü sağlamak için güvenli bölgeler inşa etmek amacıyla YPG bölgelerine yönelik operasyonlar düzenleme” zeminini kaybedecektir. Bu durum hem mültecilerin geri dönüşü konusunu hem de YPG konusunun Türkiye adına çözümsüz kalması demek olacak ve Ankara güney sınırı boyunca iki temel sorunla yurtiçinde mücadele etmek zorunda kalacaktır.

 

Türkiye, Çin’in Kuşak-Yol projesinin alt katmanlarını düzenlemek amacıyla Arap devletlerini bir şekilde İran ve Suriye konusunda hizaya çekerken Suriye’de hızlı sonuçlar almak için diplomatik ve askeri adımlarını sıklaştırmak zorunda kalabilir.

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
21 Mayıs 2023 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

YPG ve Türkiye merkezli Marksist-Leninist örgütler: ABD şemsiyesi altında ittifak

by Levent Kemal 23 Mart 2023
written by Levent Kemal
Turkey origin Leftist militias in Syria

Levent Kemal

3 Ocak’ta Suriyeli Kürt haber ağları ve yerel kaynaklar, Haseke bölgesindeki Türkiye destekli Suriye muhalefeti ile ABD destekli YPG arasındaki cephe hattına yakın Haseke’nin Tel Tavil bölgesinde bir noktaya insansız hava aracı saldırısı düzenlendiğini bildirdi.

 

3 Ocak’ta yaşanan olay, neredeyse rutin hale gelen Türk insansız hava aracı saldırılarından biri olduğu düşünüldüğü için fazla dikkat çekmedi. Ancak saldırıyla ilgili önemli detaylar ertesi gün ortaya çıktı.

 

Ertesi gün kaynaklar, noktanın Türkiye merkezli Marksist Leninist Komünist Parti’ye (MLKP) ait bir askeri üs olduğunu söyledi. 4 ve 5 Ocak boyunca, PKK’nın Suriye uzantısı YPG kontrol bölgesindeki yerel kaynaklar, MLK P’nin Suriye operasyonları liderinin Tel Tavil’de bir drone saldırısında öldürüldüğünde ısrar etti. Yine de kaynaklar, beldedeki YPG önlemleri nedeniyle kesin bir isim veremedi. Saldırının hemen ardından YPG güvenlik birimleri, insansız hava aracı saldırısında öldürülen militanların kimliklerinin gizlenmesi için önlem alarak alanı kapattı.

 

6 Ocak erken saatlerde, Anadolu Ajansı Türk istihbarat teşkilatı tarafından Suriye’de bir drone saldırısı hakkında sağlanan bilgileri yayınladı. Haber şöyleydi: MİT, MLKP’nin sözde liderlerinden ve Bursa’da cezaevi otobüsüne düzenlenen saldırıyı Suriye’nin Haseke bölgesinde azmettiren Zeki Gürbüz’ü etkisiz hale getirdi.

Türkiye, 1994 yılında kurulan ve Türkiye’deki birçok terör saldırısının arkasında yer alan MLKP’nin üst düzey bir ismini Suriye’de insansız hava aracıyla saldırısı ile öldürmüştü. Zeki Gürbüz, MLKP’nin Suriye operasyonlarından sorumluydu. Ancak Zeki Gürbüz bu pozisyondaki ikinci kişiydi. MLKP merkez komite üyesi Bayram Namaz, örgütün Suriye’deki operasyonlarından sorumlu ilk kişiydi. 2019 yılında muhtemelen Türk istihbarat teşkilatı tarafından düzenlenen bir suikastta öldürüldü.

 

Yukarıda belirtilen durum, Türkiye’nin ABD destekli YPG tek sorununun YPG’nin PKK ile ilişkisi olmadığını gösteriyor. Güvenlik kaynaklarına göre YPG bölgelerinde Türkiye merkezli radikal sol örgütlere ait bine yakın militan bulunuyor, bu sol militanlar da YPG veya QSD adı altında ABD’den askeri eğitim alıyor.

 

ABD, 2015’ten bu yana çok görünür bir şekilde ve birçok dilde açık propagandayla, Türkiye’ye yönelik terör eylemlerini kucaklayan YPG içindeki radikal sol örgütlerin varlığına göz yumuyor. Açık kaynaklara göre ABD destekli YPG çatısı altında Türkiye merkezli Marksist geleneğe sahip 10’dan fazla radikal sol örgüt bulunuyor.

Türk Sol Hareketlerinin Dönüşümü

Bu durum, Türkiye merkezli sol örgütlerin YPG içinde yer alması, en açık şekilde YPG’nin PKK ile olan ilişkisinin bir sonucu. 1980 askeri darbesinden sonra Türk sol örgütleri toplum üzerindeki güç ve etkilerini yitirmiş, 1990’larda ortaya çıkan yeni oluşumların neredeyse tamamı PKK’nın Türk devletine karşı silahlı mücadelesinin gücünden etkilenmiştir. Birçok sol örgüt, programlarına sömürgecilik tezini ekleyerek PKK ile iş birliği yapma fırsatını değerlendirmeye çalıştı.

 

Bu yeni teorik durum Türkiye merkezli birçok sol örgütün ideolojik olarak PKK’nın küçük kollarına dönüşmesine yol açtı. Bir küçük burjuva öğrenci hareketine dönüşen ve işçi sınıfıyla bağlarını tamamen koparan Türk sol örgütleri, ulusal/ayrılıkçı bir hareket olan PKK ile simbiyotik bir ilişki fikrinin altında, kapitalist sistemin bu şekilde yıkılacağına dair garip bir ‘inanç’ taşıyordu. Faşist diktatörlük ya da oligarşi dedikleri şey Kürt ayrılıkçı hareketi tarafından zayıflatılacaktı.

 

YPG saflarında varlığını sürdüren ve ABD’nin desteğini alan TKP/ML-TİKKO’nun programı ile MLKP’nin programı ve yayınlarında PKK ilişkinin-iş birliğinin ‘devrimi getireceğine’ dair tekrarlar var.

 

Sert Stalinist duruşuyla tanınan MLKP ile Maoist MKP ve TİKKO gibi Marksist-Leninist silahlı terör örgütlerin 1990’lı yıllardaki dönüşümü, PKK’nın örgütsel üstünlüğünün tanınması ve Leninist Milletlerin Kendi Kaderlerini Tayin Hakkı ilkesinin parti program ve kongrelerinde giderek daha dominant bir stratejik mendireğe dönüşmesi ile gerçekleşti.

YPG alanında Türkiye merkezli Marksist-Leninist terör örgütlerinin faaliyet gösterdiği alanlar
YPG alanında Türkiye merkezli Marksist-Leninist terör örgütlerinin faaliyet gösterdiği alanlar

Türk sol örgütlerinin PKK’nın üstünlüğü temelinde kurduğu ilişkinin doğal bir sonucu olarak YPG’nin Suriye’deki safları IŞİD’le mücadele bahanesiyle Türkiye merkezli sol militanlara açıldı. ABD, statüleri ve Türkiye’deki terör saldırılarıyla organik bağlantıları göz önüne alındığında “yabancı terörist savaşçılar” olarak tanımlanması gereken bu militanların YPG içindeki varlığına göz yumdu.

YPG ve PKK bağlantılı sol örgütler Türkiye içinde saldırılar düzenliyor

Suriye’de YPG’ye bağlı çatı kuruluş Halkların Birleşik Devrim Hareketi’nin (HBDH) internet sitesinde yayınlanan listeye göre örgüt, 2022 yılında Türkiye içinde 139 saldırı düzenlediğini açıkladı.

 

Listelenen saldırılar arasında bombalı saldırılar da yer aldı. Listelenen saldırılar arasında, Bursa’da cezaevi personelini taşıyan araca düzenlenen bombalı saldırı da yer aldı. Bu saldırı, 3 Ocak’ta insansız hava aracıyla düzenlenen saldırıda öldürülen Zeki Gürbüz tarafından planlanmış ve emredilmişti. Marksist-Leninist terör örgütlerinin çatı örgütü HBDH’nin Türkiye’de düzenlediği saldırılar listesinde Bursa’daki saldırıyla ilgili olarak “20 Nisan 2022’de cezaevlerindeki baskı, işkence ve katliamlara karşı bombalı saldırılar düzenledik. Bursa’da cezaevi personelini taşıyan ring aracı. Halkımızın azılı düşmanları ırkçı faşist Süleyman Soylu ve Bekir Bozdağ’ın açıklamalarına göre 1 korucu öldü, 1’i ağır 13 korucu da yaralandı.”

 

Saldırıyı gerçekleştirenlerden Cebrail Gündoğdu, 2022 yılının Ekim ayında İzmir’de tutuklanmıştı. Gündoğdu, Suriye’deki MLKP kampında silah ve sabotaj eğitimi aldığını itiraf etti. Böylece Suriye’de Zeki Gürbüz adı netleşti.

YPG Saflarındaki Türk Marksist-Leninist Terör Örgütleri
YPG Saflarındaki Türk Marksist-Leninist Terör Örgütleri

HBDH, Türkiye merkezli birçok sol örgütün ‘milis birimlerinin’ saldırılarını sahiplendi ve açık propagandasında kullandı. Hala da kullanmaya devam ediyor. Bu çatı örgüt, Suriye’de halen YPG veya SDG adı altında ABD’den eğitim ve silah alıyor.

 

Halkın Birleşik Devrim Hareketi (HBDH) ve Birleşik Özgürlük Güçleri (BÖG) bünyesinde Türkiye merkezli en az 15 sol silahlı grup, ABD desteğiyle YPG saflarında varlıklarını sürdürüyor.

 

Güvenlik kaynaklarına göre Suriye, Türkiye’deki sol örgütlerden Kuzey Irak’taki PKK kamplarına geçişlerde de kullanılıyor. Bu güzergâhta güvenliği ve ulaşımı YPG sağlıyor. Türk güvenlik kaynakları, daha önce yasal ve yasadışı sol örgütlerde çeşitli görevlerde bulunan kişilerin son yıllarda Suriye üzerinden Kuzey Irak’a geçerek PKK bünyesinde faaliyet göstermeye başladığını belirtiyor.

 

Kaynaklar, bu kişilerin Suriye’de faaliyet gösteren HBDH ve BÖG gibi çatı örgütlerde de görev aldıklarını, Suriye ve Irak’ta YPG ile PKK’nın ortak propaganda kanallarında yer aldıklarını vurguluyor.

 

Suriye-Irak ve YPG-PKK arasındaki geçirgenlik, açık kaynaklarla bile kolayca doğrulanabilmektedir. Ancak “terör örgütlerinin ve yabancı terör savaşçılarının YPG içindeki varlığına ve PKK ile ilişkilerine” rağmen ABD yaklaşık 7 yıldır bu konuda herhangi bir adım atmadı.

 

Bu örgütler ise ABD’nin sağladığı imkân ve ortamı kullanarak Türkiye içinde saldırılarını sürdürüyor. Yukarıda resmedilen durum, basitçe, ABD’nin IŞİD’e karşı mücadelenin meşru zeminini Türkiye’ye karşı terör örgütlerini desteklemek için kullandığı yorumuna götürebilir. Görünüşe göre bu yorum hiç de haksız değil.

 

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
23 Mart 2023 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

Helikopter kazası PKK’nın gizli hava koridorunu ortaya çıkarmış olabilir

by Levent Kemal 22 Mart 2023
written by Levent Kemal
Helikopter kazası PKK'nın gizli hava koridorunu ortaya çıkarmış olabilir
Levent Kemal
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

Middle East Eye’a konuşan Türk kaynaklar, geçen hafta Irak Kürdistanı’nın Duhok bölgesinde düşen iki sivil helikopterin, terör örgütü Kürdistan İşçi Partisi’nin (PKK) üst düzey üyelerinin Irak ve Suriye arasında taşındığı gizli bir hava koridorunu açığa çıkarmış olabileceğini söyledi.

 

Kürdistan Bölgesel Yönetimi yetkilileri Çarşamba günü düşen helikopterlerin PKK üyelerini taşıdığını söyledi ancak uçuşların ayrıntıları hakkında bilgi vermedi. PKK bağlantılı grupların öncülük ettiği Suriye Demokratik Güçleri (SDG) geçen hafta Eurocopter AS350 helikopter kazasında dokuz üyelerinin öldüğünü açıklamıştı.

 

ABD destekli SDG, Suriye’deki İslam Devleti militanlarıyla daha iyi mücadele edebilmek için savaş ve güvenlik kapasitesini arttırmak amacıyla terörle mücadele birimlerini Irak’ın Kürdistan bölgesine naklettiğini açıkladı.

 

Açıklamada “Savaşçı grubumuzu taşıyan iki helikopter 15 Mart 2023 akşamı Süleymaniye şehrine doğru yol alırken kötü hava koşulları nedeniyle düşmüş ve aralarında güçlerimizin komutanı Şervan Kobani’nin de bulunduğu dokuz savaşçımızın şehit olmasına yol açmıştır” denildi.

 

Açıklamada helikopterlerin kime ait olduğu ya da nasıl kullanabildikleri belirtilmedi zira bilinen raporlara göre PKK’nın da SDG’nin de helikopteri yok.

 

Kürdistan Bölgesel Yönetimi Başbakanı Mesrur Barzani, helikopterlerin PKK ile daha yakın ilişkileri olan siyasi rakipleri Kürdistan Yurtseverler Birliği’ne (KYB) ait olduğunu söyledi. Ancak Türk kaynaklar, toplam dört adet olan helikopterlerin ABD hükümeti tarafından yerel bir şirket aracılığıyla kiralandığını ve daha sonra KYB’ye verildiğini iddia etti.

 

Kürdistan yetkilileri bu iddialara ilişkin MEE’nin sorusuna yanıt vermeyi reddederek kazaya ilişkin soruşturmaların halen devam ettiğini belirttiler.

ABD şüphesi

Son zamanlarda IKBY’deki iktidar partileri arasında parlamento seçimleri ve petrol gelirleri nedeniyle tansiyon yüksek. Aralarında Başbakan Yardımcısı Kubad Talabani’nin de bulunduğu KYB yetkilileri IKBY’nin haftalık toplantılarını boykot ediyor.

 

Türk kaynaklar, Türk hükümetinin her iki hava aracının Irak hava sahasındaki hareketlerini izleyebildiğini, ancak yolcu manifestolarına sahip olmadıklarını söyledi. Kaynaklar, ABD güçlerinin Suriye ve Irak topraklarını kontrol etmesi nedeniyle bu tür uçuşların ancak ABD’nin bilgisi dahilinde gerçekleşebileceğini de sözlerine ekledi.

 

Kaynaklar “Bu uçuşlar son iki yıldır devam ediyor ancak kayıt dışı” dedi. “Kayıtsız uçuşlar, PKK teröristlerinin ABD ve Irak koordinasyonuyla Irak ve Suriye toprakları arasında yasadışı olarak taşındığı spekülasyonlarını tetikliyor.”

 

Helikopterin rotası da Ankara’da kuşku uyandırdı; SDG kontrolündeki Haseke’den Süleymaniye’ye ulaşmak için muhtemelen Türk radarlarından ve gizli toplantıların tespitinden kaçınmak için düzensiz bir uçuş planı kullandılar.

 

Al Monitor, helikopterlerin alışılmadık derecede alçak irtifada uçtuğunu, bunun da Kandil’deki PKK karargahına daha yakın olan Gara gibi nihai hedefe giden yolda gizli bir mola anlamına gelebileceğini iddia etmişti.

 

Irak Kürdistan Bölgesi Güvenlik Konseyi, helikopterlerin Kürdistan Bölgesi’nin resmi güvenlik kurumlarına bildirimde bulunmadan Süleymaniye ile Suriye’nin kuzeydoğusu arasında uçtuğunu söyledi.

 

Türk kaynaklar, KYB’nin uçuşlarla bağlantısının açıklanması yükümlülüğünün IKBY ve Irak makamlarının sorumluluğu olduğunu söyledi. Kaynaklar, KYB’nin son yıllarda YPG ile ilişkilerini derinleştirdiğini ve birbirleriyle sık sık temas kurduklarını da sözlerine ekledi.

 

Kaynaklar, KYB lideri Bafel Talabani’nin ABD tarafından yapılan düzenlemeler sayesinde Süleymaniye’de PKK’nın Suriye’deki silahlı kanadı YPG yetkilileriyle birkaç kez görüştüğünü iddia etti.

 

Talabani, Barzani’nin helikopterlerin mülkiyetine ilişkin suçlamaları konusunda şu ana kadar sessiz kaldı. Sadece bir taziye mesajı yayınlayan Talabani, “Kürtlerin kutsal topraklarını terörizmden koruyan ve büyük bir egemenlik mirası bırakan” SDG güçlerini övdü.

 

Bu haber 21 Mart 2023 tarihinde Middle East Eye sitesinde “Iraq-Syria: Helicopter crash might have revealed a secret PKK air route” başlığı altında yayınlamıştır. Acta Fabula tarafından Türkçeye aktarılmıştır. Orijinal habere ulaşmak için tıklayınız. 

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
22 Mart 2023 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

YPG and Turkey-based Marxıst-Lenınıst organızatıons: Allıance under the USA umbrella

by Levent Kemal 4 Şubat 2023
written by Levent Kemal
YPG and Turkey-based Marxist-Leninist organizations: Alliance under the USA umbrella

Levent Kemal

 

On January 3, Syrian Kurdish news networks and local sources reported that a drone attack was carried out on a point in Hasakah’s Tal Tawil, close to the frontline between Turkish-backed Syrian opposition and US-backed YPG, in the Hasakah region.

 

The incident on January 3 did not attract much attention, as it was thought to be one of the Turkish drone attacks, which has become almost routine. However, important details about the attack emerged the next day.

 

On the next day, sources said the point is a military base belonging to the Turkey-based Marxist Leninist Communist Party (MLKP). Throughout January 4 and 5, local sources in the Syrian Kurdish militants’ control area insisted that MLK P’s head of Syria operations was killed in a drone strike in Tal Tawil. Still, the sources could not give an exact name due to the YPG measures in the town. Immediately after the strike, YPG security units took measures and closed the area to hide the identities of the militants killed in the drone strike.

 

Earlier on 6 January, the Turkish state news agency published information provided by the Turkish intelligence agency about a drone strike in Syria. The state agency’s report was as follows: MİT neutralized Zeki Gürbüz, one of the alleged leaders of MLKP and the instigator of the attack on a prison bus in Bursa, in the Hasakah region of Syria.

 

Turkey killed a senior figure of the MLKP, which was founded in 1994 and was behind many terrorist attacks in Turkey, with a drone strike in Syria. Zeki Gürbüz was in charge of the MLKP’s operations in Syria. He was the second person in this position. MLKP central committee member Bayram Namaz was the first person in charge of the organization’s operations in Syria. He was killed in 2019 in an assassination probably organized by the Turkish intelligence organization.

 

The above-mentioned situation shows that Turkey’s only problem with US-backed Syrian Kurdish militants is not the YPG’s relationship with the PKK. According to security sources, there are almost a thousand militants belonging to Turkey-based radical left-wing organizations in YPG areas, those leftist militants also receive military training from the US under the name of YPG or SDF.

Since 2015, in a very visible way and with open propaganda in many languages, the US has been turning a blind eye to radical left-wing organisations presence in the YPG that embrace terrorist acts against Turkey.  According to open sources, under the umbrella of the US-backed YPG, there are more than 10 radical left-wing organizations based in Turkey with a Marxist tradition. 

Transformation of Turkish Leftist Movements

This is most obviously a consequence of the YPG’s relationship with the PKK. After the 1980 military coup, Turkish left-wing organizations lost their power and influence over society, and almost all of the new formations that emerged in the 1990s were influenced by the power of the PKK’s armed struggle against the Turkish state. Many leftist organizations tried to seize the opportunity to cooperate with the PKK by adding the colonialism thesis to their programs.

 

The program of the MLKP, which continues to exist in YPG ranks and thus receives US support, reads as follows: “The colonialist fascist dictatorship of the collaborationist monopoly bourgeoisie will be overthrown by force-based revolution (armed struggle – translator’s note).”

 

This led to the ideological transformation of many Turkey-based leftist organizations into small branches of the PKK. Underlying the idea of a symbiotic relationship with a national/separatist movement – PKK, the Turkish leftist organizations, which had degenerated into a petit bourgeois student movement and had completely severed their ties with the working class, had a strange ‘belief’ that the rule of what they called the fascist dictatorship or oligarchy would be weakened by the Kurdish separatist movement. The basis of the program of TKP/ML-TIKKO, which continues to exist in the ranks of the YPG and receives US support, is defined as follows: “The People’s Democratic Revolution accepts Marxism Leninism Maoism as the theoretical basis that guides all its actions in its struggle for socialism and supreme communism. By waging an unwavering struggle against revisionism, reformism, and opportunism of all kinds in the light of the teachings of Marx, Engels, Lenin, Stalin, and Mao Zedong, the great leaders and teachers of the international proletariat among the youth of the people; Marxism Leninism defends and implements Maoism.”

The transformation of Marxist-Leninist armed terrorist organizations such as the MLKP, known for its hard-line Stalinist stance, and the Maoist MKP and TIKKO in the 1990s took place with the recognition of the PKK’s organizational superiority and the inclusion of the Leninist principle of the Right of Nations to Self-Determination in their party programs.

 

As a natural consequence of the relationship established by Turkish leftist organizations on the basis of the supremacy of the PKK, the ranks of the YPG in Syria were opened to leftist militants under the pretext of fighting ISIS.  The US turned a blind eye to the presence of these militants in the YPG, who should have been labeled as “foreign terrorist fighters” given their status and organic links with terrorist attacks in Turkey.

Areas where Turkey-based Marxist-Leninist terrorist organizations operate within YPG territory
Areas where Turkey-based Marxist-Leninist terrorist organizations operate within YPG territory

YPG and PKK-allied leftist organizations carry out attacks inside Turkey

According to a list published on the website of the umbrella organization, the United Revolutionary Movement of Peoples (HBDH), which is part of the YPG in Syria, the organization announced 139 attacks conducted inside Turkey in 2022. Among the attacks listed was a bomb attack on a vehicle carrying prison staff in the Bursa province of Turkey. This attack was planned and ordered by Zeki Gürbüz, who was killed in a drone attack on 3 January. In the list of attacks organized in Turkey by HBDH, the umbrella organization of Marxist-Leninist terrorist organizations, the following was written for the attack in Bursa “On April 20, 2022, against the oppression, torture, and massacres in prisons, we bombed the ring vehicle carrying prison personnel in Bursa. According to the statements of the sworn enemies of our peoples, racist fascists Süleyman Soylu and Bekir Bozdağ, 1 guard died and 13 guards were injured, 1 of them seriously.”

Cebrail Gündoğdu, who carried out the attack, was arrested in Izmir in October. Gündoğdu confessed that he had received weapons and sabotage training at the MLKP camp in Syria. Thus began the hunt for Zeki Gürbüz in Syria.

 

HBDH embraced the attacks of the ‘militia units’ of many left-wing organizations based in Turkey and used them in its open propaganda. This umbrella organization still receives training and arms from the USA under the name of YPG or SDF in Syria.

Turkish Marxist-Leninist Terrorist Organizations in YPG ranks
Turkish Marxist-Leninist Terrorist Organizations in YPG ranks

At least 15 Turkey-based left-wing armed groups under the People’s United Revolutionary Movement (HBDH) and the United Freedom Forces (BÖG), continue their existence in the ranks of the YPG with USA support. 

 

According to security sources, Syria is also used for transitions from leftist organizations in Turkey to PKK camps in Northern Iraq. YPG provides security and transportation on this route. Turkish security sources state that people who previously held various positions in legal and illegal leftist organizations have moved to Northern Iraq through Syria in the last few years and started to operate within the PKK.

Zeki Gürbüz funeral ceremony YPG area – Syria

Sources underline that these people also take part in umbrella organizations operating in Syria such as HBDH and BÖG, and appear in joint propaganda channels of the YPG and PKK in Syria and Iraq.

The permeability between Syria-Iraq and YPG-PKK can be easily verified even with open sources. However, despite “the presence of terrorist organizations and foreign terrorist fighters in the YPG and their relations with the PKK,” the US has not taken any steps in this regard for about 7 years.

These organizations, on the other hand, continue their attacks inside Turkey, taking advantage of the opportunities and environment provided by the US.

 

The situation pictured above may simply lead to the comment that the US is using the legitimate ground of the fight against ISIS to support terrorist organizations against Turkey. It would seem that this comment is not at all unfair.

4 Şubat 2023 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Haber

Suriye’nin kuzeyinde küçük çaplı bir askeri operasyon için Türkiye ve Rusya görüşüyor

by Levent Kemal 27 Kasım 2022
written by Levent Kemal
türkaskeriderbasiyeafp

YPG/PKK’yı Türkiye sınırından uzaklaştırmak için Ankara, Moskova ile küçük çaplı bir askeri harekat düzenlemek için görüşmeler yapıyor. 

 

Konuya aşina iki kaynağın Middle East Eye’a söylediğine göre Fırat Nehri’nin batısındaki YPG/PKKlıların önümüzdeki haftalarda çıkarılması için Türk ve Rus yetkililer bir küçük askeri harekat üzerinde anlaşmaya çalışıyor. 

 

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan bu hafta başında 13 Kasım’daki İstanbul’da gerçekleşen bombalı saldırıya cevap olarak YPG’yi kara harekatıyla tehdit etmişti zira Ankara, saldırının YPG ile bağlantılı kişilerce yapıldığına inanıyor.  

 

Savunma Bakanı Hulusi Akar, Perşembe günü Rus mevkidaşı Sergey Şoygu ile yaptığı telefon görüşmesinde Türkiye’deki sivil yerleşim yerlerinin hedef alınması üzerine Ankara’nın buna cevap verebileceğini söyledi. 

 

İstanbul’daki patlamadan beri Ankara, jet uçakları ve silahlı İHA operasyonlarıyla Suriye’deki YPG’yi hedef alıyor. Bu saldırıların Amerikan askerlerinin konuşlandığı koalisyon üslerinin yakınlarına yapılması Amerika’nın eleştirilerine sebep oldu. 

 

Akar’ın Şoygu ile yaptığı telefon görüşmesi ile ilgili “Terör tehdidini, koridorunu kalıcı olarak önlemek ve terör örgütlerini etkisizleştirmenin bizim en büyük önceliğimiz olduğunu ifade ettik,” açıklaması yapıldı. 

 

“Bu konuda daha önce varılan mutabakatlara uyulmasının büyük önem arz ettiği bir kez daha vurgulandı.”

2016'dan beri dördüncü harekat

Türkiye, Amerika ve AB tarafından da terör örgütü olarak görülen PKK ile doğrudan linki olması sebebiyle YPG, Ankara tarafından terörist olarak görülüyor. 

 

2019 yılında Ankara ve Moskova’nın yaptığı anlaşmayla Rusya’nın aracılığında YPG, sınırdan 30 kilometre içeriye çekilecekti. Türk yetkililere göre Rusya’nın YPG kontrolündeki bölgelerde askeri üsleri olsa da bu heniz yerine getirilecek bir söz değil. 

 

Bu hafta başında Astana’da yapılan Suriye görüşmelerinde Türk ve Rus yetkililer ayrıca bir araya geldi. 

 

Rus yetkililerinin toplantının ardından yaptığı açıklamaya göre Türkiye’yi askeri operasyon yapmaktan caydırmaya çalıştıklarını söylediler. Gözlemciler için Rusya’nın bu konuda yaptığı açıklamalar yeteri kadar güçlü olmadı. 

 

Haziran ayında Erdoğan, Halep vilayetindeki Tel Rıfat ve Menbiç şehirlerine başka bir askeri operasyon yapılması hususunda açıklamada bulunmuş lakin Rusya aracılığındaki Ankara ve Şam görüşmeleriyle bu söylem kesildi. Görüşmelere aşina olan kaynakların belirttiğine göre gelecek askeri operasyonda Tel Rıfat hedeflenen bölgelerden bir tanesi olabilir. 

 

Eğer gerçekleştirse bu Ankara’nın 2016’dan beri Suriye’nin kuzeyinde gerçekleştireceği dördüncü operasyon olacak. IŞİD ve PKK’nın Suriye kolu YPG’nin Türkiye’ye yönelik tehditleriyle mücadele etmek ve ülke içindeki Suriyeli mültecilerin yeniden yerleştirilmelerini sağlamak amacıyla gerçekleştirilecek.

 

2016–17’de yapılan Fırat Kalkanı, 2018’de yapılan Zeytin Dalı ve 2019’da yapılan Barış Pınarı harekatlarıyla Türkiye ve Suriyeli müttefikleri, YPG tarafından kontrol edilen sınır bölgelerine hakim oldu.

 

Türkiye ve Şam Yönetimi güçleri arasında kalan Tel Rıfat, stratejik konumu nedeniyle önem arzediyor ve YPG’nin bu bölgeden gerçekleştirdiği saldırılar nedeniyle Tel Rıfat, Ankara için hayal kırıklığı noktası haline geldi. 

 

Bir askeri kaynağın Haziran’da Middle East Eye’a yaptığı açıklamaya göre YPG, ÖSO kontrolündeki bölgelere ve Türk askeri üslerine roket, anti-tank füzeleri, top atışı ve çok namlulu roketlerle en az 100 saldırı gerçekleştirdi. 

 

Kaynağın belirttiğine göre YPG’nin 2016’da Rus hava saldırılarıyla ele geçirdiği Minniğ Hava Üssü, Kilis’i hedef alan düşman güçler için stratejik bir konuma sahip. 

 

Ankara’nın iddiasına göre YPG’nin Suriyeli muhaliflerden 2016’da aldığı Tel Rıfat bölgesinden kaçan 250 bin Suriyeli Arap, Türkiye kontrolündeki Azez şehrine yerleşti. 

 

Devrim Muhafızları Ordusu bağlantılı milis gruplarının Şam Yönetimi güçleriyle birlikte kuzey Halep ve Tel Rıfat’ta bulunmaları sebebiyle İran’ın olası bir Türkiye operasyonuna yönelik tutumu şimdilik açık değil. 

Bu haber, 25 Kasım 2022 tarihinde Middle East Eye‘da yayınlanmış ve 27 Kasım 2022 tarihinde Acta Fabula tarafından Türkçe’ye çevirilmiştir. 

27 Kasım 2022 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

YPG and PKK: are you looking closely?

by Levent Kemal 19 Kasım 2022
written by Levent Kemal
YPG and PKK: are you looking closely?
Levent Kemal

Just after the deadly attack in Istanbul last weekend, an odd discussion started. And some westerners, most of whom are the apologists of PKK, were also involved in the discussion.

 

Western PKK apologists tried to focus the heated political debate about who carried out the attack on the claim that the perpetrator was not the PKK or the YPG.

 

Even though they had no data, Westerners and some Turkish opposition members suddenly began to claim that the attack was carried out by ISIS. In opposite Turkish interior minister drew attention to the Kurdish militant group YPG, the PKK’s Syrian branch, after the attack.

 

Those who claimed that the PKK or YPG did not carry out the attack were trying to create a logic circle with question-answer fiction. “Why would the PKK carry out such an attack” That was the question. “This allows Turkey to carry out the military operation in Syria, and PKK does not want that” is the answer.

 

In fact, the PKK does not hesitate to carry out attacks like those on Istiklal Avenue with the cells it set up in the YPG body, as it knows that Western YPG and PKK supporters will think so.

 

They, PKK and YPG apologists, also claimed that with the bomb attack, the Turkish government was trying to create public consent to a military operation against YPG. They had taken this theory from the Turkish opposition.

 

The thing that is PKK-YPG apologists don’t understand is Turkey does not need an internal excuse to invoke an operation against the PKK Syria branch YPG. Because Turkish politics is dominated by the rising nationalist parties in recent years, even in opposition.  On the other hand, all Turkey needs for an operation against the YPG in Syria is to negotiate with its international counterparts. And these negotiations continue with significant progress.  

 

On the other hand, Turkey had already stated its intention that it will launch an operation against the YPG in Syria after the anti-PKK military operations in Iraq, almost five months ago.

 

PKK bodies in YPG ranks

By the way, as everyone knows there are serious PKK bodies like the Revolutionary Youth in the YPG ranks, except Turkey-origin Marxist-Leninist organizations. And as it is known, many YPG leaders come from PKK cadres. Besides, YPG General Commander Mazloum Abdi confessed the presence of PKK elements in the ranks of the YPG.

 

PKK apologists deny in advance that this strong PKK influence within the YPG could carry out attacks against Turkey through Syria. But the Istiklal Street attack is not the first attack from the YPG region on Turkey.

 

At the end of October, Turkey arrested at least six known PKK members trying to enter Turkey from the YPG region in Syria. In September, the number was not less. The hunt for the terrorist codenamed Ala, who was found to have crossed into Turkey in cooperation with PKK cells in Turkey, is continuing. According to security sources, a PKK-YPG member cod-named Ala was enter Turkey after three years in the YPG ranks.

Identity shield

There are a lot of indicators that the two formations (PKK and YPG) are managed along the same ideological and organizational lines. Among these data, there are many examples of the YPG’s repression against the PKK’s arch-rivals. One of these is the offices of the KDP-affiliated Kurdistan 24 news organizations in the YPG region were raided and closed. Kurdistan 24 was accused of “hate speech and promoting intra-Kurdish fighting”. Was this true? No. YPG took a position in the tension between the PKK and the KDP in Iraq and closed the media organization affiliated with KDP.

 

When you define the YPG as a member of the PKK with such indications, Western promoters switch to another absurd logic. Western PKK and YPG supporters say whenever Turkey takes action against the PKK or YPG, “Turkey is attacking the Kurds.”

 

In a way, this is like hiding behind an Arab or Muslim identity and heroizing Al Qaeda against the West. Otherwise, should we say, “The West was attacking Muslims, not al-Qaeda”?

 

Identities are often a shield behind which terrorist organizations hide. While declaring one terrorist among the organizations, the West sees it as ‘natural’ to heroize the other. In fact, this is blatant hypocrisy.

 

Kurdish identity has become part of the PKK’s efforts to legitimize itself, especially through the YPG. However, the Kurdish identity used by the PKK and YPG is just an illusion. Because the organization does not hesitate to violently suppress all its Kurdish rivals, including the area under the control of the Syrian branch YPG, as in Iraq and Turkey.

 

In sum, Turkey does not need a deep state false flag operation to operate against the YPG. There is no rational reason to assume that the YPG is innocent of an attack planned in Syria and carried out in Turkey. Why would the YPG, which maintains the PKK ideology as it is and includes many PKK cadres and PKK-linked groups, be declared innocent?

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
19 Kasım 2022 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

Rusya-Ukrayna Savaşı: İşgal nasıl sadece yabancı gönülleri değil, paralı askerleri de çekti

by Levent Kemal 5 Mart 2022
written by Levent Kemal

Bu yazı 3 Mart 2022 tarihinde Middle East Eye sitesinde “Russia-Ukraine war: How invasion is attracting mercenaries – not just foreign volunteersTurkey blamed Syria for a deadly air strike. Its troops blame Russia” başlığı ile yayınlanmıştır.  Acta Fabula tarafından Türkçe’ye çevrilmiştir. 

Middle East Eye’a konuşan özel askeri şirket çalışanları yüzlerce “profesyonel”in Ukrayna’daki işlere alındığını ve aynı zamanda Kiev’in uluslararası lejyonuna katıldığını anlattı.

 

Geçen hafta Rusya’nın tankları Ukrayna’nın içlerine girince, Kiev, Vladimir Putin’in güçlerine karşı uluslararası gönüllülerin savaşa katılmasını kabul edeceğini açıkladı.

 

Ukrayna Cumhurbaşkanı Volodimir Zelenski gönüllüler için vizeyi kaldırdı ve “Ukrayna’nın Bölgesel Savunması için Uluslararası Lejyonu”nu kurdu.

 

Ancak kaynakların Middle East Eye’a aktardıklarına göre ayrıca önemli savaş deneyimine sahip özel askeri şirket çalışanları da şu an orada bulunuyor. Buna ek olarak özel askeri şirketler tarafından işe alınan eski askerler, Ukrayna’ya tahliye ve savunma maksatlı da gönderildiler.

 

Silent Professionals isimli savunma ve güvenlik iş ilanı sitesinde bu hafta verilen ilanda şahıs ve ailelerin Ukrayna’daki yerleşim yerlerinden çıkarılma operasyonları için “tahliye ve koruma personelleri” arandığı belirtildi.

 

İlanda yer alan bilgilere göre “işveren Amerikalı bir şirket. Hem erkek hem de kadın personellerin başvurabileceği”ni belirtiyor.

 

“Sadece beş yıldan daha fazla süre Avrupa’nın bu bölgesinde görev yapmış yüksek deneyimli kişilerin değerlendirilecektir.”

 

Günlük olarak $1000-2000 ödeme yapılabileceği ve operasyonun tamamlanmasının ardından da prim verileceği ifade ediliyor.

Ukrayna için paralı asker arayan iş ilanı ekran görüntüsü

Avrupa vatandaşlığına sahip Türk iki paralı askerin Middle East Eye’a söylediklerine göre benzer işler için başka şirketler de insanları çağırıyor, bunun için ödeme 2000-3000 Euro’ya kadar çıkıyor.

 

“Gönüllülerin gittiği doğru ama ayrıca profesyonel askerler de gidiyor,” diyen paralı asker, 2 Mart tarihi itibariyle Ukrayna’ya giden “profesyoneller”in sayısının bini aştığını da ekliyor. Bunların yüz kadarının da Fransız Yabancı Lejyonu’nda görev aldığını da söylüyor.

 

Paralı askerin belirttiğine göre “Fransız Lejyonu onlara kimliklerini yanlarına almamalarını ve yakalanma durumunda ise gitmeleri için izinleri olmadığı” bildirildi.

 

“Ben gitmemeye karar verdim ama Slovakça, Lehçe ve Letonca konuşan askeri deneyime sahip kişiler Ukrayna’ya gitti.”

 

Fransız Dışişleri Bakanlığı’nın Middle East Eye’a yaptığı açıklamada böyle bir iznin verilmediğini, bunun “yalan haber” olduğunu belirtti. Çarşamba günü Fransız Yabancı Lejyonu yaptığı açıklamada 14 askerinin Ukrayna’ya gidişini engellediklerini ve Ukrayna doğumlu 25 askerin ise kaybolduğunu duyurdu.

 

Ukraynalı bir yetkili ise hükümetin herhangi bir paralı askeri çağırmadığını sadece gönüllüleri yabancı lejyona kabul edeceğini söyledi.

 

Middle East Eye’a konuşan Ukraynalı yetkili “(Onlara) sıradan bir Ukrayna askeri gibi davranacağız, aynı haklara sahip olacaklar. Normal bir Ukrayna askeri aylık $3500 kazanıyor. Onlar da aynı parayı alacaklar.” bilgilerini paylaştı.

 

Ukrayna ordusunun saflarında yeterince asker barındırdığını ama dünyaya, Ukrayna’nın demokrasi ve uluslararası değerleri savunduğunu göstermek istediklerini söyledi.

 

Yetkili ayrıca şu sözleri de ekledi “Gönüllüleri kabul ederek aynı zamanda dünyanın bizimle dayanışma içerisinde olmasına izin vererek bir noktaya değinmek istiyoruz.”

Aşırıcılığın İncelenmesi

Paralı askerlerin belirttiklerine göre Avrupa’da yaşayan bazı Türkler de Ukrayna’ya gitmeyi istiyorlar lakin gidişlerini henüz kararlaştırabilmiş değiller.

 

Dünyanın çeşitli bölgelerinde birçok şirket için çalışmış olan paralı asker “özel şirketler ve lejyonerler genellikle küçük gruplar halinde gitmeyi tercih ederler,” ifadesini kullandı.

 

Sektördeki profesyonel paralı askerler ile gönüllülerin aynı güzergahı kullandığını söyleyen paralı asker, “Avrupa’daysanız, Polonya ya da Romanya’ya gitmeniz ve Ukrayna elçilikleriyle irtibat kurmanız yeterli. Ukrayna gidenler de ülkenin batısındaki Lviv’de toplanıyorlar ve başka yerlere sevk ediliyorlar.”

 

Ukrayna ile ilgili askeri iş ilanlarının sayısında keskin bir artış olduğunu söyleyen paralı asker, “Amerika ve Avrupa merkezli birçok özel şirket, günlük en az $1000-2000 ve ek prim ödemeli Ukrayna ilanları paylaşıyorlar.” diye belirtti.

 

Ukrayna hükümeti, herhangi bir gönüllünün askeri ataşelere pasaport ve muharip askeri geçmişi olduğunu belirten belgelerle başvuru yapabileceğini söyledi. Daha sonra gönüllerinin aşırıcı ve terör bağlantılarının araştırıldığı bir inceleme yapılıyor. Hükümet, gönüllülerin Kiev hükümetinin talimatıyla Ukrayna topraklarına girdikten sonra yabancı lejyona katılmak için bir sözleşme imzalayacaklarını söyledi.

 

Rusya’nın halihazırda Ukrayna’da konuşlu savaş deneyimine sahip Çeçen güçleri bulunuyor.

 

Bazı Çeçen ve Gürcü gönüllüler, Zelenski’nin yabancı gönüllüleri kabul edeceği açıklamasından önce Ukrayna ordusunda savaşmayı teklif ettikleri görüntüler kaydetmişlerdi.

 

Paralı askerler ayrıca Middle East Eye’a Rusya’nın öte yandan kötü şöhretli, devlet bağlantılı Wagner güçlerini Ukrayna cephesine yerleştirdiğini söyledi. Wagner’e bağlı paralı askerler aşırı sağ görüşleriyle de biliniyorlar.

 

Paralı askerler, Ukrayna’nın askeri geçmişe sahip yabancıları, özellikle eski özel kuvvetler, kabul etmesinin akıllıca olduğunu belirtiyorlar. “Rus özel kuvvetlerini şehir savaşında silahlandırılmış halkla yenemezsiniz.” Diğer paralı asker ise “Wagner’e karşı da yabancı savaşçılar oldukça etkili olacaktır.” İfadelerini kullandı.

 

Ancak kendisi Ukrayna’ya savaşmak için gitmeyi planlamıyor.

 

“Bu işe sektörde çok para olduğu için katıldım,” diyen paralı asker, “Rus özel kuvvetlerine, Wagner’e ya da Çeçenlere karşı şehir savaşında çok şansınız olmaz.” diye ayrıca ekliyor.

5 Mart 2022 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

27 Şubat saldırısının iç yüzü: Askerler Rusya’yı suçluyor

by Levent Kemal 6 Kasım 2021
written by Levent Kemal
Türkiye, Suriye'yi ölümcül bir hava saldırısından sorumlu tuttu. Türk askerleri ise Rusya'yı suçladı

Bu yazı 5 Kasım 2021 tarihinde Middle East Eye sitesinde “Turkey blamed Syria for a deadly air strike. Its troops blame Russia” başlığı ile yayınlanmıştır.  Acta Fabula tarafından Türkçeye çevrilmiştir. 

27 Şubat 2020’de Suriye muhalefetinin son kalesi olan İdlib’in güneyinde Balyun köyü yakınlarında Türk askerlerinden oluşan bir konvoya en az dört füze atıldı. Suriye muhalefetine destek için gönderilen askeri konvoy en az 80 kişiden oluşuyordu ve saldırı sırasında bir binada saklanmak için çabalamışlardı.

 

Bu olaydan bir gün önce muhalif güçler, İdlib’in doğusundaki stratejik Serakib kasabasını ele geçirmişti, ancak Suriye muhalefeti aylardır Rus ve Suriye hava kuvvetlerine toprak ve asker kaybediyordu.

 

Olay günü halen Türkiye destekli Suriye Milli Ordusu için çalışan Yüzbaşı A.H., bombalar uzaktaki hedefleri vurduğunda, bir motosiklet üzerinde tek başına cepheden görece sakin kuzeye dönüyordu. Uzakta ilgisini siyah dumana doğru yöneldi, bu sırada yol kenarında zeytin ağaçlarının arasında oturan yaralı bir askere rastladı. Yaralı asker yardım aramak için saldırı mahallinden birkaç kilometre öteye yürümeyi başarmıştı. A.H., Middle East Eye’a “Başında ve vücudunda şarapnel yaraları vardı” dedi. A.H. saldırıdan yaklaşık bir saat sonra olay yerine ilk ulaşan kişiydi. A.H. gördüğü manzarayı MEE’ye “Şehitler yerde yatıyordu, cesetler her yerdeydi” sözleri ile anlatmaya başladı. Bazıları molozların altındaydı, dedi. “Gördüğüm manzara çok kötüydü… Yaralılar yol kenarındaydı.” Türk askeri araçlarının “neredeyse imha edildiğini” söyledi. “Her yerde alevler vardı.”

 

A.H destek bulduktan sonra ilk destek geldiğinde yaralılara yardım etmeye çalıştılar. “İki araba yaralı askerlerle doldu.” Olay yerinde çalışabilecek durumdaki diğer iki Türk aracını da alarak en yakın sağlık noktasına doğru yola çıktılar.

 

“Türk ordusuna ulaşmaya çalıştım ama önce konvoyun vurulduğuna dair ilettiğimiz bilgileri reddettiler” dedi A.H.

Konvoyun iletişimi saldırıdan önce kesilmişti, bu yüzden saldırı hakkında telsizle bilgi verememişlerdi. Bir askeri kaynak MEE’ye verdiği demeçte, konvoyun hava koruması olmadan konuşlandırıldığını söyledi. Ve diğer bölgelerde şiddetli çatışmalar devam ederken, Türk karargahındaki tepki, ÖSO’dan gelen TSK konvoyunun vurulduğuna dair bilgileri reddetmek oldu. Eğer bir TSK konvoyu vurulsaydı bunu biliriz, dediler.

 

A.H.’ye göre ancak iki saat sonra, tahliye edilen yaralılar Türkiye sınırına varmaya başladığında Türkler ne olduğunu anladılar. Yine de tüm yaralılara ulaşılmasına en az bir saat daha vardı.

 

Türk hükümeti bombardımandan sonra, Suriyeli ve Türk gazeteciler konvoya dair haber yapmaya başladıktan sonra bile, saatlerce sessiz kaldı. Nihayet, o akşam, bombaların TSK konvoyu üzerinde patlamasından yaklaşık 12 saat sonra, Suriye’ye sınır kenti olan Hatay’ın valisi Rahmi Doğan, televizyon kameralarının önüne çıkarak parmağı ile Suriye’yi işaret ederek “İdlib’te rejim güçlerinin hava saldırısı olduğunu” anlattı.

Balyun’daki vakaya aşina Türk askerleri o gün öfkeliydi. Saldırıyı yapanın Suriye değil, Rusya olduğu konusunda ısrar ediyorlardı.

Astana sessizliği

BM’ye göre ülkenin kanlı iç savaşı 350.000’den fazla insanın ölümüne neden oldu, ancak İngiltere merkezli Suriye İnsan Hakları Gözlemevi bu rakamı yarım milyonun üzerinde açıklıyor.

 

Türkiye ile her ikisi de Esad hükümetinin müttefiki olan Rusya ve İran, uzun süredir diplomasinin, özellikle de Astana sürecinin- 2017’de başlayan gerilimi düşürmeye yönelik müzakerelerin- Suriye için ileriye dönük tek yol olduğunu savunuyorlar.

 

Astana anlaşmasından bu yana, Türk bakanlar ve üst düzey yetkililer, Rusya’nın Suriye’deki eylemlerini alenen eleştirmekten kaçındı: hava saldırıları sivilleri öldürse veya Türk gözlem istasyonlarının yakınlarını vursa bile.

 

Bu araştırma için MEE’ye konuşan askerler ve görevliler, 34 kişinin ölümüne ve 30’dan fazla kişinin yaralanmasına neden olan 27 Şubat 2020 saldırısından sonra Türk yetkililerden doğrudan kınama bekliyorlardı. Türkiye için 2016’da başlayan Suriye’ye müdahalesinden bu yana en kanlı gün ve Türk ordusunun 1974 Kuzey Kıbrıs askeri operasyonundan bu yana bir seferde en büyük can kaybıydı bu saldırı. Ne var ki saldırıdan sonraki günlerde bazı düşük seviye kamu görevlileri Rusya’nın işin içinde olduğunu ima ederken, Türk hükümeti saldırıyı yapanın Suriye rejimi olduğunu iddia etti. Rusya savunma bakanlığı, bölgedeki muhalif güçler nedeniyle kafası karışan Suriyeli pilotların yanlışlıkla Türk askerlerini vurduğunu söyledi.

Sığınak delici – Nüfuz edici bombalar

Saldırı günü Suriye ve Rus jetleri Türk hedeflerinin üzerinde uçuyordu. Bütün gün Balyun’un üzerinde kümelenmişlerdi. İkiz kalkışlar ve yakın kol uçuşları rejim karşıtı müttefikler için tanıdık bir taktikti: Bir veya iki Rus savaş uçağı Hmeimim üssünden gökyüzüne çıkarken, Suriye uçakları Humus veya Hama’nın güney üslerinden havalanıyordu. Bu konuda bir Türk albay, “Rejim ve Rus savaş uçakları yan yana uçuyor. Kısacası savaş uçaklarının Türk kuvvetleri tarafından düşürülmesini önlemek için birbirlerini koruyorlar” dedi.

 

Bölgedeki birkaç konvoydan birinde Balyun yakınlarında konuşlanan bir Türk askeri MEE’ye verdiği demeçte, Türk subaylarının Rus mevkidaşlarına yönelik çok sayıda uyarısına rağmen, “Ruslar o gün konvoylarımıza çok yakın bölgeleri en az dört kez hedef aldı” dedi. “Ruslarla devam eden bir [Türk] koordinasyon vardı… Nerede olduğumuzu her zaman biliyorlardı.” Asker, sonra birden konvoyun önündeki ve arkasındaki bölgelere bombalar isabet etti, dedi. “Askerlerimizden bazıları siper bulamadan ilk doğrudan atış araçları hedef aldı.”

 

Çoğu zaman, ortak bir Suriye-Rus uçuş grubundan bir hava saldırısının faili, atılan bombanın türünden tanımlanabiliyor. Türk askeri kaynaklarına göre Suriye uçakları, patlamadan önce duvar gibi sert hedefleri delen sözde “sığınak patlatan” bombaları bırakamıyor. Suriye hükümet uçakları da kesin bir hedefe doğrudan isabet sağlayamıyor. Türk askeri kaynaklarına göre hedef belirli bir nokta veya sığınaksa, büyük olasılıkla atış Ruslar tarafından yapılıyor.

 

Bölgeyi ve resmi fotoğrafları inceleyen ve MEE’ye konuşan iki Türk askeri yetkilisi, konvoyun hedef gözetilerek vurulduğunun açık olduğunu söyledi. Olayla doğrudan ilgili üst düzey bir Türk askeri kaynak da MEE’ye verdiği demeçte, 27 Şubat’ta kullanılan bombalardan birinin “açıkça nüfuz edici bir bomba” olduğunu söyledi. “Akşam bölgeye ulaştık- çok sayıda bomba atılmıştı. Daha önce oradaki iki bina tamamen moloz yığınına dönmüştü.”

‘Bizi Rusya'ya karşı ne koruyacak?’

Bir Türk özel kuvvet gazisi, “Bu saldırı önlenebilir miydi?” diye sordu ve “Evet. Herkes S-400’lerin [Rus füze savunma sistemi] bizi Batı’ya karşı koruyacağını söylüyor. Peki, bizi 34 askerimizi öldüren Rusya’ya karşı bizi ne koruyacak?” Emekli bir yüksek rütbeli subay MEE’ye verdiği demeçte “Zaten askeri üstünlüğü olan Rusya bu saldırı ile psikolojik üstünlük kazandı,” dedi.

 

MEE’ye konuşan Türk askeri kaynaklarını daha da çileden çıkaran, Rusların saldırıya tepkisi oldu. Askeri yetkililere göre, Ankara saatlerce ölü ve yaralıları çıkarmak için Rusya’yı güvenli bir geçiş sağlamaya ikna etmeye çalıştı ama Rusya kabul etmedi. Suriye operasyonlarında görev alan üst düzey bir subay, “Hava koridoru açamadık ve bombardıman altında karadan sağlık görevlileri göndermek zorunda kaldık” dedi. “[Ruslar] bize önce Suriye muhalefetini vurduklarını düşündüklerini söylediler… Daha sonra ise olaya dahil olduklarını tamamen reddettiler.”

 

Türk hükümeti olayla ilgili hiçbir soruşturma başlatmadı. O güne ait Türk ve Rus jet radar kayıtları ve olay yerinde askeri uzmanlar tarafından yürütülen incelemelerin sonuçları hiçbir zaman yayınlanmadı. Ordunun tek tepkisi, saldırıda çoğu askerini kaybeden 65. mekanize piyade tugayının dağıtılması oldu. Hayatta kalanlar diğer birimlere atandı.

 

Türk Ordusu içindeki çeşitli kaynaklara göre, Türk ordusu ve hükümeti içindeki Rus yanlısı klik saldırıdan Moskova’yı sorumlu tutmamak için, en az Rusya’nın kendisi kadar, elinden geleni yaptı.

 

Hükümet yanlısı çevrelerden bazıları, Türkiye’nin Rusya’yı yenecek kadar ateş gücü yok, diyerek Ankara’nın Esed rejimini suçlayarak doğru olanı yaptığını söylüyor. O dönemde yaklaşık bir milyon yerinden edilmiş Suriyeli sivilin Türkiye sınırına doğru ilerlediği ve İdlib gözlem istasyonlarının Esad güçleri tarafından kuşatıldığı olduğu bir ortamda, Türk hükümeti aylarca Moskova’yı ateşkes için zorlamaya çalıştı ama başaramadı.

 

Saldırıdan sonra yedi gün süren Türk operasyonu – ve Türkiye’nin Suriye rejimi güçlerine karşı yoğun misilleme saldırısı yürüttüğü, 200’den fazla rejiim hedefini vurması ve 300’den fazla rejim bağlantılı askeri öldürmesi – ile Türkiye ve Rusya bir anlaşmaya vararak İdlib’i bir “çatışmasızlık bölgesi” haline getirdi.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
6 Kasım 2021 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Genel

Afganistan ve Taliban’a dair 4 soru 4 cevap

by Levent Kemal 11 Ağustos 2021
written by Levent Kemal
Taliban Acta Fabula

Levent Kemal

Taliban’ın dayandığı etnik çoğunluk olan Peştunların Sünnilik ile olan ilişkisinin arka planı nedir? Peştunların milliyetçiliğinin ve Afganistan’ı yönetme hakkına sahip olduklarına düşünmelerine neden olan nedir?

Onsekizinci yüzyılın başında Peştun Gilci aşiretinin karizmatik lideri Mir Vais Hotak Safevilerin bugünkü Afganistan coğrafyasında Şiiliği zorla yaymasına karşı isyan başlattığında Sunni Peştunlar onu takip ettiler. Bu ayaklanma yüzyıllardır birlik kuramayan Peştunları büyük büyük ataları Kays’ın İslam’ı direk peygamberden aldığına inancı ve Mir Vais’in Mekke’den aldığı fetva ile Şiilik ve Safevilere karşı birleştirdi. Bu süreç Hazaralar ile Peştunlar arasındaki sorunların aşiretler arası rekabet dışında dini bağlamda da büyümesine neden oldu. Mir Vais’in Peştunları birleştirmesi ve ilan ettiği Hotak Hanedanlığı kendisinden sonra gelen Ahmed Şah Durrani dahil pek çok ismi etkiledi. Özellikle de Peştunları: ikisi de Peştun kökenli olan ve bağımsız Afganistan’ın temellerini atan bu isimler nedeniyle ülkenin yönetiminin kendilerinin doğal hakkı olduğuna inanmaktadırlar. Bu inanç halen kendisini korumaktadır. Taliban’ın kendisinde gördüğü yönetim hakkı aslen bu inanca dayanmaktadır. 2001 yılında iktidardan uzaklaştırılması sonrasında Taliban kendisini yerelleştirirken Peştunlar arasında bu inancı İslami argümanlarla güçlendirerek dillendirmişti.

 

Bağımsız Afganistan’ın temellerini attığı düşünülen Ahmed Şah’ın Durrani Hanedanlığı, Mir Vais’in Hotak hanedanlığından farklı idi. Ahmed Şah daha merkezi bir hanedanlık hedefliyordu. Afganistan’da çoğunluğu Peştun aşiretleri birleştirip merkezi bir otorite kurarak bağımsız bir idareye geçtiğinde ülkenin merkezi otoriteden bağımsız hareket eden ve genel olarak kendi aşiret özerkliğini korumaya çalışan Peştunları başkent Kandahar’a bağlamak için geleneksel töreyi, Peştunvali’yi, görece İslami bir çehre ile değiştirme yolunu seçti. İran merkezli Safevilere karşı isyanın güçlendirdiği dini duygular hâkim iken Ahmed Şah için bunu yapmak oldukça mantıklı görünüyordu.

 

Ahmed Şah Durrani bu tercihinde bölgenin Gaznelilerden bu yana gelen baskın İslam karakteri olan Sünniliğin Hanefilik ekolünü kullandı. Aşiretlerin merkezi otoriteye bağlanması için Peştun geleneksel sosyal yaşamında güçlü bir yeri olan jirga yani aşiret meclisleri mollalarca etki altına alınmaya başladı. Bu gayrete rağmen Peştunların çoğu Peştunvali, yani töre, ile şeriat arasında bir tercih yapmadı. Senzil Nawid’in betimlemesi ile söylersek “Peştun ahlak kuralları (Peştunvali) şeriat ile yan yana hüküm sürdü. Bu bağlamda Peştunlar, İslam’ı Peştunizm ile özdeşleştirdiler.” Peştunvali şeriatın bir iktidar aracı olarak dayatılmasına rağmen Peştunlar arasında varlığını güçlü şekilde sürdürdü. Töre Peştunların hayatını düzenlemeye, yönetmeye ve sorunları çözmeye devam etti. İslam yahut şeriat Peştunların hayatlarında törenin çözemediği yahut anlaşma sağlayamadığı konularda bir tarafsız karar verici olarak yer alıyordu. Bu süreç Afganistan coğrafyasında dini kişiliklerin de etkili figürler olarak yükselmesine, jirga’nın yanına onunla eş şura’nın doğmasına neden oldu. Merkezi otoriteyi din ile sağlamak isteyen Ahmed Şah Durrani tahmin etmediği bir miras bırakmış; ülke genelinde merkezi yönetimin mücadele etmesi gereken bir güç daha çıkmıştı: dini liderler ve kurumları.

Taliban’ın Pakistan topraklarındaki varlığı neye dayanıyor? Deobandiliğin hangi kolları Taliban’ın daha sert bir tutuma sahip olmasına neden oldu?

Bu durum daha sonra farklı veçheler geçirdi. Safevilere karşı ayaklanma, Babürler ile savaşlar, İngilizler ve Sovyet işgallerine karşı mücadeleler Afganistan coğrafyasındaki en büyük etnik grup olan Peştunları törelere ve İslama daha çok tutunmaya itti. ABD işgali de bu süreci perçinledi. Deobandi medreselerden beslendiği ifade edilen Taliban hareketi Pakistan’daki Peştun varlığı üzerinden Deobandiliğin Pakistan kolundan etkilenmiştir. Bunlar arasında Deobandi Cemiyet-i Ulema-i İslâm’ın parçalanması sonrasındaki Peştun milliyetçisi tutumu ile tanınan Fazl er-Rahman grubu vardır. Bu grup Deobandiler içinde Peştu milliyetçiliğinin şubesi olarak bilinmektedirler. Benzer şekilde yine Pakistan merkezli Cemaat İslami’den Peştu kökenli Kadı Hüseyin kolunun Afganistan sınır bölgelerinde Taliban üyelerine Suudi Arabistan destekli medreselerinde selefi anlayış doğrultusunda eğitim verdiği ifade edilmektedir. Taliban’ın Pakistan ile olan ilişki Peştu nüfusun Durand Hattı ile birbirinden ayrılmış olmasından kaynaklanmaktadır. Durand Hattı Peştun milliyetçiliğinin temel tetikleyicileri arasındadır ve aynı zamanda Afganistan ile Pakistan arasında da sorunlara neden olmaktadır. Durand Hattı Afganistan’ın ulusal politikaları arasındadır. Öyle ki Eşref Gani, Taliban’ın Durand Hattı’nı Pakistan sınırı olarak tanımayacağına dair söz vermesi gerektiğini söyledi. Medreseler ve Peştun nüfus ilişkisi çok uzun süre Pakistan’ın Taliban’ı yönettiği düşüncesini besledi. Taliban’ın yükselişi ve ABD’nin Taliban ile görüşmelere başlamasını takiben Pakistan da Peştun milliyetçiliği ile mücadeleye başladı. Ahmed Şah Durrani’nin İslam ile aşiretleri merkezi otorite altına alma girişimi yüzyıllar sonra Peştunların Afganistan ve Pakistan’da cihadi yahut radikal olarak etiketlenmesine neden olmuştu.

Klasik aşiret yapısı ve töreye dayalı zor kullanma mekanizması, arbakiler nedir: Taliban’a karşı aşiret bloğu denemesi mi?

Ancak Peştunlar aşiret özerkliklerini her açıdan koruyorlardı. Töre, aşiretin kendi öz kuralları, hayatın gündelik ve geleneksel formlarını korumaya devam ederken İslam’a danışıyordu. Erken Afgan iktidarları döneminde bu merkezileştirme çalışmaları çeşitli küçük değişiklikler ile denenmeye devam etti. Ancak merkezi iktidarların aşiretler ile olan ilişkisi karşılıklı idi. Tarihsel olarak, Peştun aşiretler merkezi hükümetin otoritesini kabul ediyorlar, ancak rejimin hayatta kalması aşiret reislerinin, han adı verilen liderlerin ve dini liderlerin bağlılığına dayanıyordu.  Thomas Barfield’in Ahmed Şah Durrani dönemindeki ordu gücü ile ilgili verdiği bilgi bu bağımlılık konusunda fikir vericidir. Ahmed Şah’ın 120 binlik ordusunun üçte biri düzenlidir, gerisi ise aşiretlerden sağlanan savaşçılardan oluşmaktaydı. Aşiretlerin bu savaş gücü günümüze kadar devam etti.

 

Bu güç temelde klasik dönemde aşiretlerin töresel meclisinin hükümlerini uygulamak için özel bir milis (arobaki-arabaki-arbaki) yapılanmasına dayanıyordu. Arobaki ya da arbakiler, meclisin koyduğu cezayı ihlal edenlerin cezalandırılmasından sorumluydu. Ancak bu durum daha sonra genel olarak yerleşik ve kentli, zengin ve tanınmış kişilerin geleneksel meclisten (jirgadan) farklı örgütlenmelerinin askeri gücüne dönüştü. Afgan-İngiliz savaşları ile Sovyet işgali dönemi ‘mücahit’ örgütlenmelerin temelinde de bu güçler yatıyordu. Aynı şekilde ardı sıra gelen iç savaşlarda da aşiret savaşçılarının önemi çok büyüktü.

 

Tüm bu güçler Taliban’ın da bel kemiğini oluşturan Peştun aşiret sistemine bağlı sosyal, siyasal, askeri gelişmelerdi ve ABD Afganistan’ı işgalinden yaklaşık dokuz yıl sonra, 2010’da Peştun arbakileri Taliban’a karşı kullanmayı tercih etti. Bu girişim bir anlamda Peştun kökenli Taliban’a karşı aşiret hareketini tetiklemeyi hedefliyordu. Oldukça riskli bu planın arbakiler üzerinden uygulamaya konması ABD’nin beklediği sonuçları getirmedi. Arbaki milisleri yağma, tecavüz, işkence, hırsızlık, keyfi infazlar gibi pek çok suç işledi ve Taliban’a karşı hedeflenen yerel güvenlik sağlanamadığı gibi hiçbir kurumla resmi bağı bulunmayan arbakilerin liderleri konumundaki kişiler savaş ağaları olarak güçlendiler. Savaş ağalarına bağlı milis güçlerin kurumsallaştırma çalışmaları kapsamında Afgan Yerel Polis Gücü olarak tanımlandılar. Genel planda amaçlanan Peştunların, Peştunlara karşı olması idi. Ancak bu plan günün sonunda ABD desteğini yitirmesi ile güçlerinin büyük bir çöküş yaşadığı Kabil hükümetine bağlı çok sayıda Arbaki’nin görev aldıkları yerleşimlere yaklaşan Taliban karşısında dağılması ile sonuçlandı.

Taliban’a karşı aşiret bloğu girişimi ve Kuzey ittifakı komutanlarının savaş ağalarına dönüşümü Afganistan’da savaşı nasıl etkiliyor?

Raşid Dostum, Atta Muhammed Nur, Tadin Han, Cuma Han Hemderd, Gül Ağa Şerzai, Abdul Razık Aşagzai, Kerim Halili, Said Ekberi, Hac Muhammed Muhakik, Hac Ali, Mir Alam Han, Abdul Resul Seyyaf ve dahası ile çeşitli etnik ve dini kökenlerden gelen isimler bugün Kabil hükümetine resmi, yarı-resmi veya gayrı-resmi milis yapıları ile destek veriyor. Çoğunluğu Sovyet işgali döneminin ABD tarafından desteklenen “Afgan Mücahitleri” olarak bilinen ve sonrasında da Kuzey İttifakı altında Taliban ile savaşan bu kişilerin de çoğu aslında Taliban gibi geleneksel ve İslami motiflerle kendi kitlelerini domine ediyorlar. Ekseriyeti Tacik, Özbek ve Hazara kökenli olan bu isimlerin Taliban’a karşı muhalefetlerinde Afganistan coğrafyasındaki etnik çekişmenin de etkisi yok değil.

 

Bu isimler arasındaki Asıf Azimi ve Ahmed Faysal Beyzad gibi Cemaat İslami ve alt hiziplerinden gelen yaklaşık yirmi yerleşimin yetkilisi ya da savaş ağası Taliban ile uzlaşmayı seçtiler. Ya da Feyzabad’taki Albay Gül Han Kufi’nin başına gelen şey oldu ve tüm çağrıları Kabil tarafından cevapsız bırakılan askerler ve milisler güçlerini geri çekerek Taliban’ın ilerlemesine izin verdi.

 

Ekseriyeti ülkenin kuzeyindeki Tacik ve Özbek yoğun alanda kök salan savaş ağalarının çoğu dağınık kısıtlı ve kendi aralarında da rekabet eden bir yapıya sahip. Kuzeydeki Belh eyaletinde son dönemin yükselen ismi Ata Muhammed Nur ile Raşid Dostum arasındaki rekabet de, güneyde Kandahar’da Gül Ağa Şerzai ile General Razık arasındaki rekabet de, Aybak bölgesinde yerel güçler ile Cemaat İslami arasında rekabet de biliniyor, ama bu konuda herkes bir günahtan bahsetmekten korkar gibi korkuyordu. Ne var ki, çeşitli savaş suçları ile sık sık suçlanan bu savaş ağalarının yıllardır kurdukları askeri, siyasi ve ekonomik sistemin ABD ve Kabil tarafından vekillik, valilik, komutanlık gibi mevkilerle taçlandırılması günün sonunda yerel halkın da Taliban’ı tercih etmesine neden oldu. Eski Kuzey İttifakı’nın güçlü bölgesi bu nedenle hızla Taliban’ın kontrolüne geçti.

 

Karakteristik olarak etnik ya da aşiret yapılarının küçük bir kısmına dayanan Afganistan’daki savaş ağalığı sistemi ABD’nin Sovyet işgaline karşı bu odaklara destek vermesi ile açgözlülük ve çıkar üzerine kurulu bir ‘yerel güç’ projeksiyonuna neden oldu. Genellikle zayıf bir merkezin vahşi çevresini evcilleştirme mücadelesi olarak tanımlayabileceğimiz Afgan devlet projesi özellikle ABD işgali döneminde kırsal bölgelerde yönetici bir varlık oluşturmak için güvenlik birikimine ve nüfus yoğunlaşmasına önem verdi. “Nüfusa kapsamlı hizmetler sağlayabilecek bir devletin olmadığı bir ortamda” Sovyet ve ABD işgali ile güçlenen “Afgan savaş ağaları, güvenlik ihtiyacına yanıt olarak ve aynı zamanda yeni sosyal işlevler elde etmek için belirli bağlamsal kaynakları (kolayca erişilebilir silahlı adam arzını) kullandılar. Güven ve koruma için ortaya çıkan yüksek talep derin bir liderlik kriziyle şiddetlendi. Daha spesifik olarak, Afgan savaşlarının başlangıcından bu yana ve hatta 2001’den bu yana, savaş ağaları sık sık güçlerini daha önce geleneksel liderler tarafından gerçekleştirilen işlevleri devralmaya dönüştürdüler.”  Ancak bu ihtiyaçları karşılama işlevi merkezi yönetimin ortada olmaması nedeniyle genel olarak keyfi idi. Bu devlet inşa projesi Afganistan’ın yukarıda da bahsettiğimiz gibi kendisini merkezi otoriteye rakip gören çevresinin tipik davranışı nedeniyle akamete uğradı. Kentli ‘hanlar’ zamanla mücahide, ardından feodal tabanlı askeri-siyasi liderlere ve sonunda da savaş ağalarına dönüştüler. Bugün Afganistan’da aktif olarak yaklaşık yüz savaş ağası olduğu tahmin ediliyor.

 

Yaygın denilebilecek savaş ağaları ve milislerin silahlı gücüne rağmen bu durum ortak harekatın imkansız hale gelmesine, kurmay planlamanın yerelde denetlenememesine, lojistiğin sürekli şekilde yerelin taleplerine göre planlanmasına neden olduğu için Afgan hükümeti güçleri Taliban karşısında tutunamamaktadır.

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
11 Ağustos 2021 0 Yorum
0 FacebookTwitterWhatsappEmail
Yeni Gönderiler
Eski Gönderiler

Son Yazılar

  • Great power competition, the Arab League, Syria, and Turkey
  • Büyük güçler mücadelesi, Arap Birliği, Suriye ve Türkiye
  • YPG ve Türkiye merkezli Marksist-Leninist örgütler: ABD şemsiyesi altında ittifak
  • Helikopter kazası PKK’nın gizli hava koridorunu ortaya çıkarmış olabilir
  • IEA appointed diplomat in Istanbul: A shadow consul?

Son Gönderiler

  • Great power competition, the Arab League, Syria, and Turkey

    23 Mayıs 2023
  • Büyük güçler mücadelesi, Arap Birliği, Suriye ve Türkiye

    21 Mayıs 2023
  • YPG ve Türkiye merkezli Marksist-Leninist örgütler: ABD şemsiyesi altında ittifak

    23 Mart 2023

Kategoriler

  • Genel (79)
  • Haber (174)
  • Twitter
Footer Logo

@2021 - All Right Reserved. actafabula.net